Για την αποχή του στην ψήφιση των επίμαχων άρθρων 2 και 14 του νομοσχεδίου για τον αιγιαλό και την παραλία.
«Ζήτησα να μπει η διατύπωση ότι αυτά τα έργα που θα είναι αναγκαία να γίνουν δεν πρέπει να αλλοιώνουν τα μορφολογικά στοιχεία της περιοχής και επίσης ότι η απόφαση πρέπει να εκδίδεται όχι με κοινή απόφαση υπουργών αλλά με προεδρικό διάταγμα έτσι που το συμβούλιο της Επικρατείας θα μπορέσει να κινηθεί και να εγκρίνει ένα προεδρικό διάταγμα στα πλαίσια της νομολογίας, τι είναι υπέρτερο «δημόσιο συμφέρον ». Έτσι νόμιζα ότι προστατεύεται ο αιγιαλός και η παραλία, κάτι που πρέπει να φυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού.
«Ο αιγιαλός και η παραλία πρέπει να παραμείνουν στη φυσική κατάσταση που είναι. Οι δραστηριότητες, ο παράκτιος τουρισμός μπορεί να γίνει λίγο πιο πέρα. Ο αιγιαλός και η παραλία είναι κοινόχρηστα αγαθά αλλά κυρίως είναι ευθύνη της πολιτείας να προστατεύσει αυτή τη λεπτή ισορροπία του οικοσυστήματος».
«Δεν νομίζω ότι η κυβέρνηση είχε πρόθεση να ζημιώσει το γιαλό και την παραλία. Απλούστατα σε ορισμένες περιπτώσεις η στάση της δεν πραστάτευε αρκετά τον γιαλό και την παραλία».
«Θα μπορούσαμε να είχαμε μια συζήτηση στη Βουλή, η οποία θα διαρκούσε και μια ολόκληρη εβδομάδα για να συζητηθεί σε βάθος αυτό το νομοσχέδιο. Δεν νομίζω ότι υπήρξε πληροφόρηση αρκετή στην κοινή γνώμη το τι σημαίνει αυτό το νομοσχέδιο και ποιές θα είναι μακροχρόνια οι επιπτώσεις».
